Z prasy i mediów

Interpelacja poselska w sprawie zabezpieczenia polskich granic przez Straż Graniczną

POSEŁ NA SEJM RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
JAROSŁAW ZIELIŃSKI
            
BPB/VII/IT/ 227.76/2015
 
 
Szanowna Pani  
Ewa Kopacz
Prezes Rady Ministrów
 
Interpelacja poselska
w sprawie zabezpieczenia polskich granic przez Straż Graniczną oraz braku wyposażenia
funkcjonariuszy Straży Granicznej we właściwe elementy uzbrojenia   
 
Wywołany przez Rosję konflikt na Ukrainie oraz zagrożenie ze strony nielegalnej imigracji,  w  tym  ekstremizmu  islamskiego  powoduje  konieczność  szczególnego zabezpieczenia naszej wschodniej i północno-wschodniej granicy, które są jednocześnie zewnętrznymi  granicami  Unii  Europejskiej.  Po  wejściu  Polski  do  UE  oraz  do  strefy Schengen  następowała  sukcesywna  redukcja  etatów  funkcjonariuszy  Straży  Granicznej. Z  ok.  20  tys.  liczba  funkcjonariuszy  została  zmniejszona  obecnie  do  14,3  tys.,  co
powoduje,  że  realnie  nasze  granice  są  coraz  słabiej  chronione  pomimo  podnoszenia nakładów  na  wzmocnienie  granicy  zewnętrznej  UE,  czyli  wschodniej  i  północno-wschodniej granicy Polski.

O tym, jak bardzo istotną rolę w systemie bezpieczeństwa państwa zajmuje Straż Graniczna,  świadczą  wyjątkowe  zadania  pozostające  w  gestii  tej  formacji,  tj.  ochrona granicy państwowej na lądzie i morzu. I to ochrona nie ograniczająca się do aktywności administracyjno-policyjnej  (m.in.  organizowania  i  dokonywania  kontroli  ruchu granicznego,  przeciwdziałania  nielegalnej  migracji,  wydawania  wiz,  zapobiegania i  wykrywania  przestępstw  i  wykroczeń,  kontroli  legalności  przebywania  i  zatrudnienia cudzoziemców),  ale  również  odnosząca  się  do  militarnego  aspektu  przeciwdziałania ewentualnemu naruszeniu granicy państwowej i penetracji terytorium państwa polskiego na  większą  skalę  przez  obce  siły  zewnętrzne.  Straż  Graniczna  jest,  a  w  każdym  razie
powinna być służbą, która stanowi pierwszą linią obrony przed atakiem innego państwa.

Przyjmowane  w  ostatnich  latach  koncepcje  zakładające  odejście  od  formułowanej  w  kategoriach  wojskowych  wizji  ochrony  granicy  na  rzecz  służby  migracyjnej
o  standardzie  policyjnym  wobec  realnych  zagrożeń  okazały  się  w  sposób  oczywisty błędne.  Wydarzenia  ostatnich  miesięcy  wykazały,  jakim  nieporozumieniem  jest rezygnacja  z  przygotowywania  formacji  do  realizacji  ochrony  granicy  państwowej
również w kategoriach wojskowych.  Aktualny  poziom  przygotowania  polskich  Sił  Zbrojnych  do  obrony  terytorium
Rzeczypospolitej jest dalece niezadowalający i przede wszystkim zakłada oparcie się na często  iluzorycznych  możliwościach  sojuszy  militarnych  i  politycznych.  Nieliczne większe zgrupowania operacyjne (związki taktyczne) usytuowane na ścianie wschodniej
czy  też  południowo-wschodniej  i  północno-wschodniej  mogą  nie  być  zdolne do  natychmiastowego  zaangażowania  w  eliminację  zagrożeń  dla  bezpieczeństwa obywateli oraz terytorium Rzeczypospolitej ze strony innego państwa. Taką rolę mogłaby odgrywać,  a  przynajmniej  być  do  niej  włączona,  właśnie  odpowiednio  przygotowana (dofinansowana,  doposażona,  wyszkolona  oraz  kadrowo  bardziej  rozbudowana) Straż Graniczna.  

   Ostatnio  rząd  PO  –  PSL  dużo  mówi  (otwarte  jest  pytanie,  czy  za  tym  idą odpowiednie  działania)  o  modernizacji  Sił  Zbrojnych  RP,  natomiast  zupełnie  zapomina o potencjale Straży Granicznej, który powinien być nie tylko wykorzystany, ale również
zdecydowanie zwiększony.  Były minister rządu PO – PSL Bartłomiej Sienkiewicz stwierdził, że przesunięto lub  planuje  się  przesunąć  do  ochrony  granicy  wschodniej  około  1000  funkcjonariuszy SG,  traktując  to  jako  stosowne  wzmocnienie  kadrowe.  Jednak  te  przesunięcia  nie  mają charakteru  stałego,  nie  zwiększono  liczby  etatów  w  Straży  Granicznej  oraz  oddziałów SG, które odpowiadają za ochronę granicy wschodniej. Są to funkcjonariusze, którzy na stałe  pełnią  służbę  w  innych  miejscach,  a  ich  zaangażowanie  do  ochrony  granicy wschodniej  ma  mieć  charakter  tymczasowy  czy  wręcz  incydentalny  (delegowanie do czasowego pełnienia służby w innej jednostce organizacyjnej lub innej miejscowości co do zasady nie może przekraczać 6 miesięcy).  
Były  minister  spraw  wewnętrznych  wskazał  również  na  uruchomienie  programu technicznego  wsparcia  ochrony  granicy  i  związane  z  nim  zakupy  pojazdów,  lekkich samolotów, śmigłowca oraz budowę wież z głowicami optoelektronicznymi, pozwalające
na monitorowanie granicy, jej strzeżenie oraz wczesne ostrzeganie. Jednak wyposażenie  to,  mimo  że  bardzo  przydatne  i  cenne,  było  planowane  w  zupełnie  innych  realiach politycznych,  a  w  związku  z  tym  należy  uznać  je  za  niewystarczające.  W  aktualnej
sytuacji powinno się doposażyć Straż Graniczną również w stosowany sprzęt wojskowy. Z informacji medialnych (m.in. portal internetowy Defence24) oraz pochodzących od  funkcjonariuszy  Straży  Granicznej  wynika,  że  z  posterunków  oddziałów  Straży Granicznej  w  ostatnich  latach  wycofano  znaczne  ilości  broni  długiej.  Na  miejsce wycofanej broni długiej Komenda Główna Straży Granicznej nie dokonała uzupełnienia składu, gdyż  MSW uznało – jak informuje rzecznik prasowy Komendy Głównej Straży Granicznej, że:
,,Zgodnie z rozporządzeniem  MSW z dnia  9  maja 2014 r. w  sprawie uzbrojenia Straży  Granicznej,  oprócz  pistoletów  posiadamy  również  m.in.  broń  gładkolufową, pistolety  maszynowe,  karabinki,  karabiny,  czy  karabiny  maszynowe.  Na  osobistym
wyposażeniu  każdy  funkcjonariusz  posiada  natomiast  broń  krótką,  ponieważ  Straż Graniczna,   jako formacja typu graniczno – migracyjnego o uprawnieniach policyjnych, posiada  wyposażenie,  które  jest  adekwatne  dla  tego  typu  formacji.  Podstawowe
uzbrojenie  funkcjonariuszy  przeznaczone  jest  do  ochrony  osobistej.  W  razie  wybuchu konfliktu  zbrojnego,  obronę  granicy  państwowej  z  państwem  będącą  stroną  konfliktu przejmują  Siły  Zbrojne,  stąd  brak  potrzeby  wyposażenia  Straży  Granicznej  w  broń służbową typową dla pola walki, czy też cięższe uzbrojenie defensywne”. Obecnie  na  posterunkach  granicznych  funkcjonariusze  posiadają  wyłącznie  broń krótką do obrony osobistej. W przypadku próby przekroczenia granicy przez jakąkolwiek grupę  uzbrojoną  w  broń  długą  funkcjonariusze  obecni  na  posterunku  granicznym  będą zmuszeni do próby ochrony własnego życia przy pomocy kilku lub kilkunastu sztuk broni krótkiej  ze  stanem  2-ch  magazynków  każdy  (broń  i  dodatkowy  magazynek).  Warto zaznaczyć,  że  na  mniejszych  przejściach  granicznych,  w  weekendy  i  święta  obsada funkcjonariuszy  Straży  Granicznej  bywa  redukowana  nawet  do  dwóch  funkcjonariuszy na jednej zmianie.  
Funkcjonariusze  Straży  Granicznej  stacjonujący  na  wschodniej i  północno-wschodniej  granicy  Polski  alarmują,  że  ich  stan  przygotowania  do potencjalnego zagrożenia jest dalece niewystarczający.
Ograniczone  szkolenia  ze  strzelania  z  broni  krótkiej  oraz  wyeliminowanie szkolenia  z  użyciem  broni  długiej  powodują,  że  kilkanaście  tysięcy  funkcjonariuszy,  w  przypadku  zagrożenia  czy  też  realnego  konfliktu,  pozostanie  niewykorzystanych.
Obecnie  granice  Polski  są  chronione  niedostatecznie.  Sprowadzanie  przez  lata  Straży Granicznej  do  roli  obserwacyjno  –  patrolowej  może  okazać  się  błędem  bardzo brzemiennym w skutkach.  
Przypominam, że 12 stycznia 2007 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uchwalił ustawę  o  ustanowieniu  ,,Programu  modernizacji  Policji,  Straży  Granicznej,  Państwowej Straży Pożarnej i Biura Ochrony Rządu w latach 2007-2009˝ (Dz. U. z 2007 r. Nr 35, poz.
213),  zgodnie  z  którą  formacjom  tym  w  latach  2007-2009  zostały  zagwarantowane dodatkowe środki finansowe w wysokości 6 301 058 tys. zł na ich modernizację. Kwota ta została przeznaczona na zakup nowego sprzętu i wyposażenia, środków transportowych,
uzbrojenia,  na  przeprowadzanie  niezbędnych  remontów  i  budowę  nowych  obiektów. Straż Graniczna otrzymała na wyżej wymienione cele 897, 506 mln zł. W latach rządów PO – PSL realizację zapisów ustawy przedłużono do 2011 roku, ograniczając przy tym
realnie wydatkowaną na ten cel kwotę o kilkaset milionów złotych.
Wobec powyższego, działając na podstawie  art. 14 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 9 maja 1996 r. o wykonywaniu mandatu posła i senatora (Dz. U. z 1996 r. Nr 73, poz. 350, z późn. zm.), proszę o udzielenie szczegółowych odpowiedzi na następujące pytania:
 
1.  Czy rząd PO – PSL przewiduje w najbliższym czasie zwiększenie liczby etatów, a więc i liczby funkcjonariuszy Straży Granicznej?  
2.  Czy  rząd  PO  –  PSL  przewiduje  zwiększenie  liczby  etatów,  a  więc  i  liczby funkcjonariuszy  Straży  Granicznej  szczególnie  na  wschodniej i północno – wschodniej granicy Polski?
3.  Czy  rząd  PO  –  PSL  przewiduje  zwiększenie  nakładów  finansowych na funkcjonowanie Straży Granicznej? Jeśli tak, to kiedy i o jaką wartość?
4.  Czy  rząd  PO  –  PSL  planuje  doposażenie  Straży  Granicznej  w  sprzęt  wojskowy przeznaczony  do  ewentualnej  obrony  granicy  państwowej  i  terytorium Rzeczypospolitej  Polskiej  przed  zagrożeniem  zewnętrznym,  szczególnie ze wschodu i północnego-wschodu?
5.  Czy  Polska  jest  przygotowana  na  przeciwdziałanie  poważniejszym  zagrożeniom terrorystycznym czy zbrojnym, ale także przestępczym?
6.  Czy  wieże  obserwacyjne  na  granicy  z  Obwodem  Kaliningradzkim  i  samochody patrolowe z zaawansowanymi systemami noktowizyjnymi wystarczą do skutecznej ochrony naszych północno – wschodnich granic?   
7.  Czy  prawdą  jest,  że  Wydziały  Zabezpieczenia  Działań  Straży  Granicznej rozlokowane  są  tylko  w  Warszawie,  Gdańsku  i  Nowym  Sączu?  Ilu  w  sumie funkcjonariuszy Straży Granicznej służy w tych oddziałach?  
8.  Ile  osób  jest  zatrudnionych  w  Komendzie  Głównej  Straży  Granicznej? Ilu funkcjonariuszy i ilu pracowników cywilnych?
9.  Jaki  jest  stan  zatrudnienia  w  Straży  Granicznej?  Proszę  o  podanie  liczby funkcjonariuszy i liczby pracowników cywilnych oraz liczby kobiet zatrudnionych w Straży Granicznej.
10. Kto  jest  odpowiedzialny  za  decyzję  o  pozbawieniu  funkcjonariuszy  Straży Granicznej  broni  długiej  będącej  wcześniej  na  ich  wyposażeniu  ?  Jakie  było uzasadnienie takiej decyzji?
11. Czy prawdą jest, że na mniejszych przejściach granicznych, w weekendy i święta obsada  funkcjonariuszy  Straży  Granicznej  bywa  okrojona  do  dwóch funkcjonariuszy  na  jednej  zmianie?  Jeśli  tak,  to  czy  taka  minimalna  liczba funkcjonariuszy jest wystarczająca do strzeżenia granic naszego kraju?  
12. Czy Straż Graniczna posiada stałą zdolność do czasowego i trwałego przywrócenia kontroli na wszystkich granicach państwa zgodnie z układem Schengen? Jeśli tak, to jaka obsada strażników granicznych jest niezbędna, aby przywrócić stałe punkty graniczne?  
13.  W  jaki  sposób  funkcjonariusze  Straży  Granicznej  mieliby  uzyskać  wsparcie  Sił Zbrojnych RP w przypadku wystąpienia zagrożenia na przejściu granicznym oraz w  strefie  nadgranicznej,  jeśli  Siły  Zbrojne  RP  stacjonują  tylko  w  niewielkiej liczbie na wschodnim i północno-wschodnim obszarze naszego kraju?
14. Ilu  byłych  żołnierzy  po  12  latach  służby  w  Siłach  Zbrojnych  RP  przyjęto  od 2011  roku  do  służby  w  Straży  Granicznej?  Jeśli  nie  przyjęto  takich  byłych żołnierzy,  czy  oznacza  to,  że  nie  było  wśród  nich  chętnych  do  służby w Straży Granicznej?
15. Ile Straż Graniczna posiada strzelnic? Ilu funkcjonariuszy SG przeszkolonych jest w posługiwaniu się bronią długą? Czy szkolenia funkcjonariuszy SG w strzelaniu z  broni  krótkiej  odbywają  się  regularnie?  Ile  strzałów  oddaje  w  ciągu  roku na strzelnicy funkcjonariusz SG z broni długiej, a ile z broni krótkiej?
16. Czy prawdą jest, że w Straży Granicznej brak jest broni długiej, nie prowadzi się szkoleń  wojskowych,  prawie  nie  istnieją  szkolenia  ogniowe,  natomiast  kobiety stanowią największy odsetek wśród innych służb mundurowych?