ZO NSZZ FSG przy NwOSG wspiera 125 WDW SDRI GROM

Sięgnęliśmy granic

Kiedy obóz mamy przygotowany już w zimie w najdrobniejszych szczegółach, wtedy na ostatnią chwilę wszystko się sypie.

Tak było i tym razem.

Wyjeżdżając rok temu z Ławiczka byliśmy pewni, że za rok wrócimy i snuliśmy plany zagospodarowania terenu pod stałą bazę. Nawet zrobiliśmy biwak, na którym zaczęliśmy konkretne prace,

W marcu, kiedy szykowaliśmy się na kolejny wypad roboczy, okazało się jednak, że nasze plany muszą się zmienić. Właściciel terenu, nasz były harcerz, z przyczyn osobistych musiał przywrócić na swoim gospodarstwie produkcję rolną, a to oznaczało, że dla nas nie będzie tam miejsca.

I zaczęło się poszukiwanie nowego miejsca na stałą część obozu. Tata Marleny udostępnił nam swoją działkę koło Białobrzegów. Fajna, ale niezbyt odpowiadająca naszym potrzebom. Jednak nie mieliśmy wyjścia i przyjęliśmy tę opcję. Tak też zatwierdziliśmy program tegorocznego obozu.

Kiedy już wszystko było zaklepane, okazało się, że właściciele działki sąsiadującej z naszą nie zgadzają się na nasz pobyt (choć wcześniej nie mieli nic przeciw), a bez ich pomocy pobyt tam nie miał sensu.

I kiedy wydawało się, że nie mamy wyjścia, z pomocą przyszli nam weterani jednostek specjalnych z Group 7.62, którzy koło wsi Pacew pod Białobrzegami mają swój ośrodek szkoleniowy i udostępnili nam lasek przylegający od północy do ich bazy.

I to był strzał w dziesiątkę. Niskopienny gęsty mieszany las z rozsypanymi małymi polankami, dający zarówno teren pod rozstawienie namiotów, jak i osłonę przed wiatrami, okazał się idealnym miejscem.
Nie ma tam jednej dużej polany, więc nie dało się ustawić namiotów w kręgu. Dzięki temu stały rozrzucone w pewnej odległości od siebie tak, że z jednego widać było jeden-dwa kolejne, ale nigdy wszystkie. Każdy namiot miał swoją strefę prywatną, gdzie nikt jego mieszkańcom nie przeszkadzał.
Na osobnej polanie znajdowało się ognisko ze strefą kuchenną i stołówką, a na kolejnej był plac ćwiczeń, na którym odbywały się treningi aikido i ustawialiśmy strzelnicę na wiatrówki i asg.

W założeniu mieliśmy budowę pryczy za pomocą węzłów, ale z przyczyn technologicznych skończyło się na półkach na rzeczy. Jednak dzięki temu opracowaliśmy prostą technologię budowy podstawowych urządzeń namiotowych właśnie bez użycia gwoździ. Wykorzystamy w przyszłości.

W skład obozu oprócz kadry wchodziły dwa zastępy: harcerek i harcerzy oraz patrol wędrowniczy. Zajęcia wędrowników były nieco szersze tematycznie, niż zajęcia reszty obozu.
Dużą atrakcją było samodzielne gotowanie i przygotowywanie posiłków. I nie chodzi tu tylko o służby w kuchni. Każdy mógł poczuć się Master Chefem. Wystarczyło dzień wcześniej podać kwatermistrzyni, co ma zostać kupione i… kuchnia twoja. Mogliśmy dzięki temu poznać bogactwo przepisów kuchennych naszych babć.

Bez wątpienia największą atrakcją było strzelanie z broni ostrej na strzelnicy Fort Pacew oraz zawody strzeleckie, w których przeprowadzeniu pomógł nam Zarząd Oddziałowy NSZZ FSG przy Nadwiślańskim Oddziale SG.

Niestety, mimo, że nasza baza chroniła nas przed gwałtownymi zjawiskami pogodowymi, a burze omijały nas szerokim łukiem, nie dało się uniknąć deszczu, a i to, że grzmiało kilometr od nas też miało znaczenie. Mimo dwukrotnych prób rozpoczęcia zaplanowanej wędrówki, musieliśmy z niej ostatecznie zrezygnować.

Temat do opracowania w przyszłym roku, żeby jednak włóczęga się udała bez względu na pogodę.