W roku obchodów 100. rocznicy powstania Ordynariatu Polowego WP oraz 40-lecia Pierwszej Pielgrzymki św. Jana Pawła do Polski ks. kapelan Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej kmdr por. Ryszard Preuss zorganizował wraz z Sekcją Prezydialną Wydziału Koordynacji Działań Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej pielgrzymkę do Papieskich Wadowic, Wieliczki oraz do Muzeum św. Edyty Stein w Lublińcu w 20 rocznicę ogłoszenia jej przez Jana Pawła II patronką Europy.
8 czerwca 2019 r. wyruszyliśmy z pielgrzymką do papieskich Wadowic, by nawiedzić Dom w którym urodził się i mieszkał przez 18 lat Jan Paweł II, Papież Polak, syn oficera Wojska Polskiego. W drodze do Wadowic zatrzymaliśmy się w miejscowości turystycznej, oddalonej 5 km od Wadowic, w Inwałdzie. Przyciąga ona turystów, także rodziny z dziećmi, gdyż mieści się tam ciekawy Park miniatur. Znajduje się w nim 65 miniaturowych budowli z całego świata. Można odbyć podróż dookoła świata w jeden dzień i stanąć m.in. przed wieżą Eiffla, przy posągach Moai z Wysp Wielkanocnych, na Placu św. Piotra czy też koło Muru Chińskiego, symbolu Stanów Zjednoczonych Statule Wolności, symbolu Australii Operze w Sydney, Egipskiej Piramidzie, a także wiele ciekawych obiektów, zabytków Polski. Jest tez Dinolandia – kraina Dinozaurów, Lunapark – szaleństwo dla dzieci ale także i dorosłych, co było widać także u naszych pielgrzymów, tym bardziej, że były w naszej grupie dzieci m.in. mały Bruno lat 8 syn pani kpt. Angeliki Nowak, sympatycznie wyglądającym w mundurku funkcjonariusza SG, był miły Maciuś lat 11 syn pani Joanny Bruchalskiej a także niepełno sprawny ale zawsze uśmiechnięty Kuba na wózku inwalidzkim lat 15 syn byłego funkcjonariusza SG, dzielnego tatusia Wiesława Łukasiewicza.
Ciekawym miejscem był także Ogród Jana Pawła II. Jedyne w swoim rodzaju miejsce poświecone pamięci jednego z najwybitniejszych Polaków. 3 hektarowy ogród stanowi żywy obraz Jana Pawła II krzewy, kwiaty malują żywy obraz przedstawiający postać Papieża Polaka, wykonana w oparciu o zdjęcie Arturo Mari`ego osobistego fotografa Jana Pawła II. Widać na nim zamyślonego, ale przede wszystkim uśmiechniętego Papieża, który swoim uśmiechem łączy ludzi. Wystarczy pokonać 96 schodów, aby wejść na sam szczyt 22 m wieży widokowej i zobaczyć niezwykły obraz namalowany za pomocą tysięcy krzewów, drzew i kwiatów. Do stworzenia tego obrazu użyto blisko 20 tysięcy odpowiednio dobranych kwiatów oraz tony żwiru i kruszywa. Jest to największy na świecie kwitnący obraz Papieża Polaka, niesamowity, piękny, oryginalny, żywy obraz Jana Pawła II.
Kolejnym miejscem był Dom Rodzinny Jana Pawła II w Wadowicach – Muzeum Jana Pawła II mieszczący się obok Bazyliki Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Muzeum dokumentuje życie i działalność Karola Wojtyły, jego posługę kapłańską, biskupią, kardynalską i papieską. To w tej kamienicy urodził się 18 maja 1920 roku Karol Wojtyła syn Emilii i Karola.
To multimedialne Muzeum rocznie odwiedza ćwierć miliona osób ze stu krajów. Sercem Muzeum jest mieszkanie, wynajmowane przez rodziców przyszłego Papieża od 1919 roku składające się z dwóch pokoi, kuchni. Wyposażono je w meble z epoki i autentyczne przedmioty używane przez Wojtyłów m.in. haftowane przez mamę Emilię ozdobne serwetki, jej torebkę oraz złoty wisiorek – medalion z czterolistną koniczyną, prezent ślubny matki, z którym nie rozstawał się do końca życia, a także zastawę stołową, fotografie z rodzinnego albumu, sprzęt narciarski, sutanna papieska z dnia wyboru na papieża 16 października 1978 r., garnitur papieskiego ochroniarza poplamionego krwią Jana Pawła II podczas zamachu dokonanego przez Ali Agcę oraz autentyczny pistolet z którego strzelał Ali Agca, pamiątki z podróży apostolskich, eksponaty związane z Jego śmiercią i pogrzebem..
Od 1984 do 2010 r. muzeum mieściło się w mieszkaniu Wojtyłów. Rozbudowa Muzeum zaprojektowana przez Pracownię państwa Kłaput – twórców m.in. Muzeum Powstania Warszawskiego, cieszącego się dużym uznaniem. Prace remontowe prowadzone były w latach 2010 – 2014. Uroczystego otwarcia nowego Muzeum dokonano 9 kwietnia 2014 r. a poświecone zostało przez kardynała Stanisława Dziwisz, metropolity krakowskiego, osobistego kapelana Jana Pawła II. Od 2014 r. – mieszkanie stanowi część wielkiej ekspozycji zajmującej całą kamienicę od piwnicy po poddasze.
Nowoczesna multimedialna wystawa Muzeum w wyjątkowy sposób ukazuje osobę Papieża, Jego życie, jego naukę, przesłanie. Przechodząc 16 stref zajmujących cztery kondygnacje poznajemy kolejne etapy życia Karola Wojtyły, od domu rodzinnego, w którym się urodził, gdzie wszystko się zaczęło, po dom, którym stał się dla niego cały świat.
Muzeum jest swoistą podróżą w czasie i opowieścią o człowieku, który dorastając w niewielkim miasteczku uczył się szacunku, dialogu, otwartości i zrozumienia innych, dla którego, wiara i miłość do Matki Bożej, rozwój duchowy i intelektualny miały ogromne znaczenie, który w pięknie i potędze natury widział piękno i potęgę Boga.
Jest to opowieść o człowieku, który zaufał Bogu do końca i zawierzył się Matce Bożej. Opowieść o człowieku pełnym pasji i radości życia, sportowcu, aktorze, poecie, człowieku szlachetnym, mądrym, o kapłanie i pasterzu całkowicie oddanym Bogu i ludziom.
To nowoczesne, multimedialne, ciekawe muzeum opowiada historię życia Papieża Polaka – od narodzin w Wadowicach po radość nieba.
Zwiedzanie muzeum wywarło na nas pielgrzymów i sądzę na każdym zwiedzającym to szczególne miejsce, zwłaszcza nas Polaków, ogromne wrażenie.
Forma wystawy i narracja przewodnika, w naszym przypadku wspaniałej pani Marii pozwoliła zapomnieć o biernym zwiedzaniu, ale angażowała i zachęcała do aktywnego uczestniczenia i odkrycia na nowo wielkości Jana Pawła II, jego życia i przesłania ciągle aktualnego dla współczesnego człowieka i świata. Dlatego my pielgrzymi Straży Granicznej z Warszawy postanowiliśmy się udać do Wadowic, w 40 lecie jego pierwszej, pielgrzymki do Polski.
Modlitwa w Bazylice NMP, miejsca, gdzie był ochrzczony, miejsca które tak często odwiedzał od dzieciństwa Jan Paweł II i modlitwa do św. Jana Pawła II za siebie, nasze rodziny, Straż Graniczną, Polskę, Ordynariat Polowy, Europę i świat kończyła nasz pobyt w papieskich Wadowicach.
Oczywiście nie mogło zabraknąć tradycyjnych papieskich kremówek, na które poszliśmy do znanej wadowickiej cukierni, przy rynku miasta, przywołując słowa Jana Pawła II, jak o nich z uśmiechem wspominał.
Na nocleg udaliśmy się do Krakowa. Po kolacji, spotkanie w sali hotelu na słodką niespodziankę organizatorów pielgrzymki, mianowicie na życzenia i tort, dla ks. kapelana kmdra por. Ryszarda z okazji jego 45-lecia kapłaństwa przypadającego w tym roku.
Tradycyjne sto lat, oryginalny tort z figurką kapelana w mundurze i czapce marynarskiej z owieczkami oraz poduszka – jasiek ze zdjęciem ks. kapelana i owieczkami, kosz obfitości; wiele radości, wdzięczność i wspomnienia. Dla zainteresowanych czekał jeszcze Kraków nocą i ciekawe spotkanie z prof. Antonim, znajomym jednego z naszych pielgrzymów, który był naszym przewodnikiem, którego opowieści, mimo późnej pory słuchaliśmy z zaciekawieniem.
Powrót do hotelu zakończył wypełniony pierwszy dzień i wieczór naszego pielgrzymowania.
9 czerwca to kolejny dzień naszego pielgrzymowania – wyjazd do kopalni soli w Wieliczce leżącej 10 km od Krakowa. Kopalnia soli w Wieliczce należy do najciekawszych i najbardziej znanych obiektów turystycznych w Polsce. Każdy przyjeżdża tu, aby na własne oczy zobaczyć efekty blisko 900 – letniej, podziemnej eksploatacji soli. Wydobycie soli trwało nieprzerwanie od Średniowiecza. Zanim dotarto do złóż soli kamiennej, otrzymywano sól poprzez warzenie solanki ze słonych źródeł występujących na powierzchni. Tę metodę wytwarzania soli znano na tych terenach już około 3500 lat przed Chrystusem. W miarę wyczerpywania się zasobów powierzchniowych szukano solanki w głębi ziemi, kopiąc coraz głębsze studnie, aż natrafiono na pierwsze bryły soli kamiennej.
Dla turystów z całego świata Wieliczka często jest symbolem Polski. Znajduje się w niej ponad 300 km chodników i 3000 komór na głębokości od 64 do 327 m.
Trasa turystyczna obejmuje najpiękniejsze komory i chodniki, podziemne kaplice i jeziora w kopalni. Składają się na nią 22 komory połączone chodnikiem o długości 2 km na głębokości od poziomu 64 m do 135 m, gdzie pokazane są zachowane wyrobiska obrazujące ewolucję metod eksploatacji soli i zabezpieczeń górniczych od XVII do XX wieku, wspaniałe komory, wyjątkowe obiekty sakralne i zabytki sztuki to główne walory, dla których warto przyjechać, by to wszystko zobaczyć, słuchając z zapartym tchem ciekawych historycznych relacji i opowieści górniczych miejscowych przewodników.
Praca pod ziemią zawsze była związana z wielkim niebezpieczeństwem niosącym zagrożenie dla życia. Dlatego też górnicy budowali pod ziemią kaplice, do których udawali się na codzienną poranną Mszę św. Jedną z najstarszych podziemnych kaplic jest kaplica św. Antoniego z lat 1698 – 1710. Jest też Kaplica św. Krzyża, Kaplica św. Jana, okazała Kaplica św. Kingi z 1898 r. z głównym ołtarzem i rzeźbą z soli przedstawiającą św. Kingę, z relikwiami św. Kingi patronki górników i św. Jana Pawła II, z licznymi figurami świętych, z płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny biblijne, piękne żyrandole z soli, jest też jedyny na świecie pomnik z soli z 1999 r. przedstawiający Jana Pawła II, którego autorem jest górnik i artysta Stanisław Anioł.
W 2014 r. powstała piąta z kolei Kaplica pod wezwaniem św. Jana Pawła II, poświecona przez kardynała Stanisława Dziwisz. W kaplicy znajdują się trzy wyjątkowe solne bryły, które wyglądają jakby unosiły się nad ziemia. Pierwsza z nich stanowi blat ołtarza, druga jest elementem kompozycji, trzecia składa się z czterech ruchomych części – po rozsunięciu tworzy Krzyż. Ta wielicka Kaplica jest wyjątkowa, to najgłębiej na świecie położona świątynia poświecona Papieżowi Polakowi św. Janowi Pawłowi II. W kaplicy zainstalowano projekcje holograficzne związane z Papieskimi pielgrzymkami, projekcje fragmentów homilii całego świata.
Właśnie w tej Kaplicy dane nam było odprawić Mszę św. Było to wielkie przeżycie, wyróżnienie w roku 40-lecia pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski. Stąd zanosiliśmy nasze modlitwy w intencji Polski, naszej formacji Straży Granicznej, za Ordynariat Polowy
w setną rocznice jego powstania, za Europę, świat, w intencjach, z którymi udaliśmy się w tej pielgrzymce. Drobne zakupy, pamiątki z tego ciekawego miejsca naszej Ojczyzny, zakończył nasz pobyt w kopalni soli w Wieliczce.
Ostatnim etapem naszego pielgrzymowania był Lubliniec. Tam nawiedziliśmy Muzeum św. Edyty Stein, filozof, karmelitanki, świętej, patronki Europy. Edyta Stein, Żydówka urodzona w 12.X.1891 r. we Wrocławiu. Od najwcześniejszych lat wczesnego dzieciństwa poszukiwała prawdy, postanowiła szukać jej na uniwersytecie we Wrocławiu, podejmując studia psychologiczne, historyczne, germanistykę, filozofię. Po dwóch latach studiów w 1913 r. udała się do Getyngi, by słuchać wykładów słynnego filozofa fenomenologa Edmunda Husserla, a także filozofa Maxa Schellera, dzięki niemu zainteresowała się katolicyzmem. Studia ukończyła w 1915 r. z wyróżnieniem. Tam też poznaje studenta filozofii Romana Ingardena, z którym łączą ją więzy przyjaźni. „Poszukiwanie prawdy było moją jedyną modlitwą” mawiała. W 1916 r. była asystentką prof. E. Husserla we Fryburgu, rok później uzyskuje doktorat. W 1921 r. dokonało się jej nawrócenie. Dzięki zetknięciu się z autobiografią mistyczki i doktora Kościoła św. Teresy z Avila. Przeczytała tę książkę w ciągu jednej nocy i wreszcie szukając prawdy – znalazła Boga i jego miłosierdzie. Przyjęła Chrzest, pociągnęła też za sobą swoja siostrę Różę. Nie oznaczało to dla niej zerwania więzów z narodem żydowskim. Twierdziła, że właśnie teraz, gdy wróciła do Boga, poczuła się znów Żydówką. Była świadoma, że przynależy do Chrystusa nie tylko duchowo lecz także poprzez więzy krwi. Przez wiele lat była nauczycielką Liceum, we Wrocławiu, w Monasterze, Kolonii.
W 1933 r. wstąpiła do Karmelu. 2 sierpnia 1942 roku podczas masowego aresztowania Żydów została aresztowana przez gestapo i internowana do obozu w Westerbork, następnie wraz z siostrą Różą, wywieziona do Auschwitz i 7 sierpnia 1942 r. obie zostały zagazowane a ich ciała spalone. Pozostawiła wiele teologicznych dzieł, ostatnie nie dokończone „Wiedza krzyża”, zawiera m.in. jej gorące pragnienie mieć udział w cierpieniu Chrystusa, dlatego życzeniem jej było, żeby do zakonnego imienia Benedykta dołączyć od Krzyża.
1 maja 1987 r. papież Jan Paweł II dokonał w Kolonii jej beatyfikacji a w 1998 ogłosił ja świętą zaś rok później 1 października 1999 r. ogłosił ją patronką Europy.
Dom dziadków Courant, w którym spędzała wakacje św. Edyty Stein w Lublińcu, dzisiaj mieści się Muzeum jej poświęcone, jest ona także patronką miasta Lubliniec.
W roku obchodów 20 rocznicy ogłoszenia jej przez Jana Pawła II patronką Europy,
w czasach, gdy coraz bardziej widzimy, jak Europa oddala się od wartości chrześcijańskich, postanowiliśmy nawiedzić to miejsce, by pochylić się nad życiem i posłaniem św. Edyty Stein.
Podczas beatyfikacji 1 maja 1987 r. w Kolonii Jan Paweł II powiedział m.in. „Chylimy głęboko głowy przed świadectwem życia i śmierci Edyty Stein, wybitnej córki Izraela i jednocześnie córki zakonu Karmelitanek…..osobowości, która w swoim bogatym życiu jednoczy w sobie dramatyczna syntezę naszego stulecia. Syntezę historii pełnej głębokich ran, które nadal sprawiają ból…i jednocześnie syntezę prawdy o człowieku, w sercu które tak długo nie znalazło spokoju i spełnienia, aż w końcu odnalazła pokój w Bogu”.
W tym szczególnym miejscu pomodliliśmy się o pokój między narodami, o wierność Polski Bogu, Krzyżowi, Ewangelii, o powrót Europy do wartości chrześcijańskich oraz by słowa św. Edyty Stein: „Bóg jest Prawdą, kto szuka prawdy ten szuka Boga, choćby nawet o tym nie wiedział” zagościły sercach współczesnego człowieka.
Komendantowi Nw OSG płk. Andrzejowi Rytwińskiemu dziękujemy za możliwość udania się w tegoroczną pielgrzymkę; przewodniczącemu Zarządu Oddziałowego NSZZ FSG przy Nadwiślańskim Oddziale Straży Granicznej Robertowi Lisowi dziękujemy za wsparcie finansowe pielgrzymki; pani Ewie Waligórze Sekcji Prezydialnej WKD, kpt Angelice Nowak, mł. chorąży Anecie Klimek, Joannie Bruchalskiej dziękujemy za realizacje działań związanych z organizacją pielgrzymki; pielgrzymom, dziękujemy za udział we wspólnym pielgrzymowaniu, życzliwość i świadectwo wiary.
Towarzyszyła nam piękna pogoda, także pogoda ducha, modlitwa, śpiew, humor.
Ubogaceni wewnętrznie, szczęśliwi, bezpiecznie wróciliśmy do domu za co dziękujemy Panu Bogu i naszym patronom a także panu kierowcy Józefowi.
ks. kmdr por. Ryszard Preuss
kapelan kapelan Nadwiślańskiego Oddziału Straży Granicznej w Warszawie
Foto: Angelika Nowak
