Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych skierowała 17 lipca 2013 roku pismo do Naczelnika Wydziału Projektów i Prac Rozwojowych Departamentu Nadzoru Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w sprawie spotkania z Ministrem Spraw Wewnętrznych
“W związku z otrzymanym mailem w sprawie spotkania Ministra Spraw Wewnętrznych z Federacją Związków Zawodowych Służb Mundurowych w dniu 19 lipca 2013 roku o godzinie 11.30, w załączeniu przesyłam listę tematów, które przedstawiciele FZZSM chcieliby omówić podczas spotkania:
Pismo Federacji ZZ SM do pobrania w pdf 
Proponowane zmiany w ustawach pragmatycznych w zakresie zwolnień lekarskich, komisji lekarskich i rent inwalidzkich oraz świadczeń odszkodowawczych funkcjonariuszy.
W odniesieniu do każdego z ww. projektów zarówno Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych, jak i poszczególne organizacje wchodzące w jej skład formułowały szczegółowe zastrzeżenia na piśmie, wnosząc, by stosownie do art. 19 ust. 3 Ustawy o związkach zawodowych w razie odrzucenia w całości lub w części stanowiska związków zawodowych przekazać im pisemną informację w tej sprawie wraz z uzasadnieniem.
W przypadku projektu ustawy nt. L-4 funkcjonariuszy opinie do projektu były przesyłane do Ministra Spraw Wewnętrznych ok. 20 stycznia br. i przez okres kilku miesięcy MSW nie przedstawiło na nie odpowiedzi. Zbiorcza odpowiedź MSW na wszystkie opinie do projektu skierowane przez związki wchodzące w skład FZZSM została przekazana dopiero 12 czerwca, tzn. już po przyjęciu projektu ws. L-4 przez rząd. Odpowiedź ta nie jest w żadnejmierze satysfakcjonująca i nie załatwia żadnego z problemów zgłoszonych przez związki zawodowe, które z uwagi na liczne wady projektu wnosiły o odrzucenie go w całości.
Nadal też zdaniem MSW „ustawowa gwarancja wypłaty 100 % uposażenia podczas nieobecności w służbie z powodu choroby stwarza pole do nadużyć”, a funkcjonariusze „mają zagwarantowaną wypłatę 100 % uposażenia podczas choroby oraz brak możliwości kontroli prawidłowości wystawionego zaświadczenia lekarskiego i jego wykorzystania, co powoduje, że niektórzy mogą traktować zwolnienie lekarskie jako formę dodatkowego urlopu”.
Tego rodzaju stwierdzenia są krzywdzące, a nawet obraźliwe dla ogółu ciężko pracujących funkcjonariuszy, zwłaszcza wobec braku jakichkolwiek badań i analiz mogących potwierdzać tego typu tezy. Podobnie obraźliwe i krzywdzące są one w gruncie rzeczy dla lekarzy wystawiających zwolnienia, którzy w każdym przypadku udzielają ich na podstawie rzetelnej i obiektywnej oceny stanu zdrowia funkcjonariusza. Do dokonywania takiej oceny uprawnieni są wyłącznie lekarze, a nie urzędnicy, którzy z całą pewnością nie dysponują stosowną wiedzą na ten temat. Trzeba też dodać, że związki zawodowe opowiadają się za uszczelnieniem systemu i ścisłą kontrolą udzielanych zwolnień lekarskich (w zakresie możliwości wykorzystywania zwolnienia niezgodnie z zaleceniem lekarza), jednak nie może się to odbywać kosztem zdrowia i życia funkcjonariuszy i osób, z którymi mają bezpośredni kontakt. Warto w tym miejscu przypomnieć, że pełniąc służbę, funkcjonariusz napotyka na bardzo wiele zagrożeń.
Z pewnością można do nich zaliczyć m. in: kontakt z czynnikami chemicznymi, materiałami wybuchowymi, nadmierny hałas i wyniszczający stres. Funkcjonariusze stykają się z niebezpiecznymi materiałami biologicznymi (pojawia się zagrożenie – zarażenia chorobami zakaźnymi w tym AIDS). Mogą zostać pobici, pogryzieni (zarówno przez zwierzęta jak i ludzi), zastrzeleni i podpaleni. Mogą ucierpieć w wypadkach komunikacyjnych. Wykonują swoje czynności służbowe w przeróżnych miejscach, np.: na ulicy, w budynkach, na/w zbiornikach wodnych, w powietrzu, pod ziemią, na miejscach katastrof. Tak więc, jak widać, spektrum zagrożeń jest bardzo szerokie i różnorodne. Zagrożenia te nie są bynajmniej wyłącznie hipotetyczne: w samej Policji od 1990 roku w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych śmierć na służbie poniosło stu kilkudziesięciu funkcjonariuszy. Wypełnili oni do końca rotę ślubowania:
„…strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia.”
Należy zaznaczyć, że podczas dwóch spotkań Federacji Związków Zawodowych Służb Mundurowych z przedstawicielami MSW w dniach 28 czerwca i 5 lipca 2013 roku reprezentanci FZZSM zaproponowali, by Minister Spraw Wewnętrznych wniósł autopoprawkę do projektu ustawy w sprawie zwolnień lekarskich, w myśl której przez okres 90 dni w skali roku zwolnienie lekarskie funkcjonariusza pozostawałoby w każdym przypadku pełnopłatne.
Tym samym obniżenie uposażenia do 80 % dotyczyłoby wyłącznie sytuacji, w których funkcjonariusz przebywa na zwolnieniu powyżej 90 dni w danym roku.
W dniu 5 lipca 2013 roku uzgodniono również, że kolejne robocze spotkanie między FZZSM a przedstawicielami MSW będzie poświęcone sprawie możliwych uregulowań dotyczących płatnych nadgodzin oraz ekwiwalentu za służbę pełnioną w porze nocnej, święta i dni ustawowo wolne od pracy.
1) Zamrożenie płac funkcjonariuszy. W roku 2009 waloryzacja kwoty bazowej funkcjonariuszy była o połowę niższa niż dla pozostałych grup zawodowych wchodzących w skład państwowej sfery budżetowej. W latach 2010 – 2011 płace funkcjonariuszy były zamrożone, zamrożone są również w roku 2013 w porównaniu z rokiem 2012, a prognozy na rok 2014 przewidują dalsze zamrożenie uposażeń. W tej sytuacji przyznanie funkcjonariuszom w 2012 roku
po 300 złotych brutto jedynie w niewielkim stopniu rekompensuje inflację całego okresu lat 2009 – 2013 . Zamrożenie uposażeń niweczy pozytywne rezultaty wprowadzenia motywacyjnego systemu płac w związku z wejściem w życie ustawy o modernizacji Policji i innych służb mundurowych.
2) Kierowanie środków finansowych z wakatów na bieżące funkcjonowanie służb.
Praktyka taka dotyczy przede wszystkim Policji, w której już od wielu lat za zgodą i wiedzą kierownictwa MSW utrzymuje się kilka tysięcy wakatów, środki z których w praktyce są przeznaczane na łatanie dziur w niedoszacowanym budżecie, a jedynie niewielka część zasila fundusz motywacyjny. W tym kontekście trudno zaakceptować propozycje, w myśl których w przypadku obniżenia do 80 % stawki za czas przebywania funkcjonariusza na zwolnieniu lekarskim, „zaoszczędzone” w ten sposób środki zasilałyby fundusz premiowy i byłyby przeznaczane dla osób pełniących służbę za nieobecnych. Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenia, a także fakt przekazania np. w 2009 roku kilkudziesięciu milionów złotych z funduszu nagrodowego Policji na wypłatę innych świadczeń dla policjantów, należy przypuszczać, że podobnie stałoby się również i w tym przypadku.
Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych jest przeciwna robieniu oszczędności kosztem życia i zdrowia funkcjonariuszy. W ramach prowadzonej obecnie akcji protestacyjnej Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych żąda:
1) Zaprzestania prac nad niekorzystnymi zmianami przepisów dotyczących L-4.
2) Zaprzestania prac nad niekorzystnymi zmianami przepisów w sprawie likwidacji III
grupy inwalidzkiej.
3) Wprowadzenia odpłatności za nadgodziny, służbę w nocy, niedziele i święta.
4) Waloryzacji uposażeń.
Przeznaczania środków z niepełnego zatrudnienia na fundusz motywacyjny.
Federacja Związków Zawodowych Służb Mundurowych podkreśla, że wybiórcze stosowanie rozwiązań przejętych z kodeksu pracy (takich jak stawka 80 % za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim) bez równoczesnego zagwarantowania wszystkim funkcjonariuszom płatnych nadgodzin oraz gratyfikacji za służbę pełnioną w porze nocnej, niedziele i dni ustawowo wolne od pracy jest nie do przyjęcia i w istocie stawia wielusettysięczną rzeszę funkcjonariuszy, emerytów i rencistów służb mundurowych oraz członków ich rodzin w sytuacji gorszej od innych grup zawodowych.
FZZ SM
